ਦਿਵਯ ਜਯੋਤੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਸੰਸਥਾਨ ਵਲੋਂ ਸ਼੍ਰੀਮਦ ਭਾਗਵਤ ਸਾਪਤਾਹਿਕ ਕਥਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ

ਦਿਵਯ ਜਯੋਤੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਸੰਸਥਾਨ ਵਲੋਂ ਸ਼੍ਰੀਮਦ ਭਾਗਵਤ ਸਾਪਤਾਹਿਕ ਕਥਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀ ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਸੇਵਿਕਾ ਸਾਧਵੀ ਸੁਸ਼੍ਰੀ ਵੈਸ਼ਣਵੀ ਭਾਰਤੀ ਜੀ ਨੇ ਪੰਜਵੇਂ ਦਿਵਸ ਦੀ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਦੀਆਂ ਲੀਲਾਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਧਰਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਲਈ ਕਾਨ੍ਹਾ ਗੋਪਾਲ ਵੀ ਬਣੇ। ਦੁਸ਼ਹਿਰਾ ਗਰਾਊਂਡ, ਡੀ ਬਲਾਕ, ਰਣਜੀਤ ਐਵੇਨਿਊ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਇਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ. ਮੰਜਿੰਦਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬਿੱਟਾ ਜੀ (ਪੂਰਵ ਕੈਬਨਿਟ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਚੇਅਰਮੈਨ, ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਐਂਟੀ ਟੈਰਰਿਸਟ ਫਰੰਟ), ਸ਼. ਓਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੋਨੀ ਜੀ (ਪੂਰਵ ਉਪ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ, ਪੰਜਾਬ), ਸ਼. ਪ੍ਰਮੋਦ ਕੁਮਾਰ ਜੀ (ਉੱਤਰ ਖੇਤਰ ਸਮਰਸਤਾ ਸੰਯੋਜਕ, ਆਰਐੱਸਐੱਸ), ਐਡਵੋਕੇਟ ਰਾਜੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਹਨੀ ਜੀ (ਭਾਜਪਾ ਨੇਤਾ), ਸ਼. ਗੁਲਸ਼ਨ ਮਹਾਜਨ ਜੀ, ਸ. ਪਰਗਟ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸ਼. ਰਾਕੇਸ਼ ਬੰਸਲ ਜੀ, ਸ. ਸੁਖਰਾਜ ਰੰਧਾਵਾ ਜੀ, ਮਹੰਤ ਨਵਜੋਤ ਜੀ, ਸ਼. ਅਰਵਿੰਦ ਕੁਮਾਰ ਜੀ, ਡਾ. ਰਮਨ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ, ਸ. ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਢੋਟ ਜੀ (ਕੌਂਸਲਰ), ਸ਼. ਵਿਕਾਸ ਸੋਨੀ ਜੀ (ਕੌਂਸਲਰ), ਸ਼. ਸੁਦੇਸ਼ ਮੋਹਿੰਦਰੂ ਜੀ, ਸ਼. ਕੇਵਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ, ਸ਼. ਧਰਮਿੰਦਰ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਅਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਭਗਤ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਰਹੇ। ਗਊ ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਗਊ ਪੂਜਨ ਕਰਵਾ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਗਊ ਮਾਤਾ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾਇਆ ਗਿਆ। ਮਹਾਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਦਾਹਰਨ ਸਾਨੂੰ ਗਊ ਮਾਤਾ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗਊ ਮਾਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਕੇ ਤੁਸੀਂ 33 ਕਰੋੜ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਗਊ ਮਾਤਾ ਦੇ ਪੰਚਗਵਯ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਗਊ ਮੂਤਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਹੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। 400 ਤੋਂ ਵੱਧ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਇਸ ਨਾਲ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨ ਆਪਣੀ ਫ਼ਸਲ ਦੀ ਬਿਜਾਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਗਊ ਮੂਤਰ ਛਿੜਕਦੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ‘ਗਊ ਮੂਤਰ ਸੰਸਕਾਰ’ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਗਊ ਦਾ ਦੁੱਧ ਸਾਤਵਿਕ, ਬੁੱਧੀ ਵਧਾਉਣ ਵਾਲਾ, ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅਵਧਯਾ (ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ) ਕਿਹਾ ਗਿਆ, ਉਸ ਦਾ ਬਲਿਦਾਨ ਕਿਉਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਮੰਗਲ ਪਾਂਡੇ ਵਰਗੇ ਅਨੇਕਾਂ ਵੀਰਾਂ ਨੇ ਗਊ ਮਾਤਾ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਆਹੁਤੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਗਊ ਮਾਤਾ ਦੇ ਸੰਰਕਸ਼ਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਉਣਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਾਧਵੀ ਜੀ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀ ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ‘ਕਾਮਧੇਨੁ ਪ੍ਰਕਲਪ’ ਬਾਰੇ ਵੀ ਦੱਸਿਆ, ਜਿਸ ਅਧੀਨ ਦਿਵਯ ਜਯੋਤੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਸੰਸਥਾਨ ਭਾਰਤੀ ਦੇਸੀ ਗਊ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਪ੍ਰਣ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਲਪ ਤਹਿਤ ਗਊ ਦੀਆਂ ਨਵੀਂਆਂ ਅਤੇ ਲੁਪਤ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਗਊ ਬਚੇਗੀ, ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਵੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰੇਗਾ। ਗੋਵਰਧਨ ਲੀਲਾ ਦੇ ਰਹੱਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਨੰਦ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਦਰ ਯੱਗ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਦੇਖਕੇ, ਭਗਵਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਯੱਗ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ? ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੋਵਰਧਨ ਪਰਤ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਇਹ ਭਾਵ ਸੀ ਕਿ ਧਰਤੀ, ਜਲ, ਅਤੇ ਬਨਸਪਤੀਆਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਪੋਸ਼ਣ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋ ਬਾਅਦ ਗੋਵਰਧਨ ਪਰਬਤ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ 56 ਭੋਗ (ਛੱਪਣ ਭੋਗ) ਭਗਵਾਨ ਨੂੰ ਅਰਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਇੰਦਰ ਦੇ ਅਹੰਕਾਰ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ 7 ਦਿਨ ਤਕ ਮੂਸਲਾਧਾਰ ਵਰਖਾ ਕਰਕੇ ਗੋਕੁਲ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਉੰਗਲੀ ‘ਤੇ ਗੋਵਰਧਨ ਪਰਬਤ ਚੁੱਕਕੇ ਸਭ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਭਾਗਵਤ ਮਹਾਪੁਰਾਣ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਨੰਦ ਬਾਬਾ ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕਰਮ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾਇਆ। ਕਰਮ ਹੀ ਮਨੁਖ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਦੁੱਖ, ਭੈ, ਤੇ ਸੁਖ-ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਰਮ ਹੀ ਭਗਵਾਨ ਹੈ। **ਅਸੀਂ ਸਭ **ਨਾਰਾਇਣ ਦੇ ਅੰਸ਼ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਕਰਮ ਨੂੰ ਯਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਬਲਕਿ ਕਰਮ ਦੀ ਉਪਾਸਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। “ਕਰ ਸੇ ਕਰਮ ਕਰੋ ਵਿਧਿ ਨਾਨਾ, ਚਿੱਤ ਰਾਖੋ ਜਹਾਂ ਦਯਾ ਨਿਧਾਨਾ।” ਇਹ ਦੋਹਾ ਸੁਣਨ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨਾ ਸਰਲ ਹੈ, ਅਮਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਤਨਾ ਹੀ ਔਖਾ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸੰਗ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਘਟ (ਅੰਦਰਲੇ ਹਿਰਦੇ) ਵਿੱਚ ਹੀ ਵੱਸਦੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਹਰਿ ਨਾਮ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਾਮ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹਨ, ਪਰ ਮੋਖਸ਼ (ਮੁਕਤੀ) ਦਾ ਮਾਰਗ ਅੰਦਰਲੇ ਨਾਮ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।  ਹਰਿ ਓਮ ਤਤਸਤੁ।